My Weblog

Congratulations!

 

So proud of him. He finished his exams. Now he wants to become a physiotherapist...

Zo trots. Hij heeft zijn eindexamen gehaald. Nu wil hij fysiotherapie gaan studeren...

Life goes on....they say.......

 

 

Sadly my mother died on February 14th. On Valentine's Day. Finally she can be together with the love of her life, my father. Her job is done. She raised two girls on her own for the best part of her life. And she did it with patience, understanding, humour and a lot of love. And now, life goes on. Just like she would have wanted it. She will be missed, but not forgotten. Easy to write, harder to live by. It hurts. So bad........

Mijn moeder is overleden op 14 Februari. Op Valentijnsdag. Eindelijk is ze bij de liefde van haar leven, mijn vader. Haar taak zit er op. Zij heeft twee meiden opgevoed. Voor een groot gedeelte van haar leven in haar eentje. En dat deed ze met veel geduld, begrip, humor en heel veel liefde. En nu gaat het leven door. Zo heeft ze het ook gewild. Ze wordt gemist, maar niet vergeten. Makkelijk op te schrijven. Moeilijker uit te voeren. Het doet namelijk pijn. Heel erg......

Home again....

Home again! And celebrating her birthday today!

HAPPY BIRTHDAY, MUM!

Ze is weer thuis! En jarig vandaag.

VAN HARTE GEFELICITEERD MET JE VERJAARDAG, MAM!

In my thoughts........

Things are not going well for you at the moment. You are in my thoughts. I love you!

Het gaat nu even niet zo goed met je. Je bent in mijn gedachten. Ik hou van je!

An old, new job...

This flower is for Margriet. She is my rock at the moment.

Since last week, after almost 9 years, I have a new job with my old employer. It only took one day. Interview at 13.30 p.m. and at 16.00 p.m. I had a job.  I only needed to tell the home front. Mommy has a real job now! She is going to work outside her workspace at home. "OK, that's nice, mom", Nina said. Timo told his teacher and the other children at school that mommy had an old, new job like it was the most normal thing in the world. Sometimes, one worries about things and children do not even think about it twice. And I thought this would be the hard part. Now, I only had to take care of the logistic side of it. Two full weeks of training from 09.00 a.m. until 17.00 p.m. means that my children have to stay at school for lunch and need a place to stay after school. "No problem, I will take care of that", Margriet said. My sister is such a wonderful person. Like it is the most normal thing to do, besides her hectic schedule and taking care of her own three children.  And I am not allowed to even say thank you when I pick up my children at night. Well, I have got news for you, because I am going to do this from the bottom of my heart.......

Dear Margriet, THANK YOU SO VERY MUCH!!!!

Deze bloem is voor Margriet. Mijn rots in de branding op dit moment.

Sinds vorige week werk ik na bijna 9 jaar weer bij mijn oude werkgever. Het was binnen 1 dag geregeld. Sollicitatie gesprek om 13.30 uur en om 16.00 uur was het rond. Nou ja,.. er moest natuurlijk nog wel het een en ander uitgelegd en geregeld worden aan het thuisfront. Mamma gaat echt werken! Niet in haar werkkamer, maar buiten de deur. "Ok, leuk voor je mam", zei Nina. Timo vertelde later op school dat mamma een oude, nieuwe baan had alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Je kunt je soms druk maken om iets waar kinderen dan uiteindelijk heel nuchter tegenaan kijken. Dat was dus makkelijker dan ik had verwacht. Nu alleen nog de logistieke kant van dit alles. Twee weken lang een inwerkings periode van 09.00 uur tot 17.00 uur betekent dat de kinderen elke dag moeten overblijven en dat er opvang geregeld moest worden voor na schooltijd. "Geen probleem, dat lossen we wel op", zei Margriet. Wat een geweldig mens is het toch, die zus van mij. Voor haar is heel normaal om dat er even bij te doen, naast haar gewone drukke bestaan met haar eigen drie kinderen. En ik mag niet eens elke avond dankjewel zeggen. Dan heb je mooi even pech want ik zeg het nu dan maar vanuit de grond van mijn hart.....

Lieve Margriet, DANK JE WEL!!!!

Proud

Yannick. A toddler with a big smile. My nephew. In a bucket filled with water in the garden. Carefree, happy, smart en beautiful. Ton and Margriet's son. Grandmother Tiny's first grandchild. What has the future in store for you?

Yannick. Een peuter met een glimlach van oor tot oor. Mijn neef. In een emmer met water in de tuin. Onbezorgd, vrolijk, slim en een mooi mannetje. Zoon van Ton en Margriet. Eerste kleinkind van Oma Tiny. Wat zal er van je worden?

Yannick. An adolescent with a big smile. My nephew. Skiing. Caring, sensitive, smart and beautiful. Big brother to Matthieu and Rosalie. Big nephew to Nina and Timo. The senior of the children. What has the future in store for you?

You still have your whole future ahead of you. With plans of becoming a teacher. Halfway through  Secondary school. You are doing so well. Good attitude, good grades. 

I am so very proud of you!!!!!   

Yannick. Een puber met een glimlach van oor tot oor. Mijn neef. Op de skies in de sneeuw. Zorgzaam, lief, slim een prachtig om te zien. Grote broer van Matthieu en Rosalie.  Grote neef van Nina en Timo. De oudste van het kindergespuis. Wat zal er van je worden?

Nog steeds een hele toekomst voor je. Met het plan om les te gaan geven. Eerst de middelbare school nog even. Het gaat zo goed op school. Goede instelling, goede cijfers.

Ik ben zo verschrikkelijk trots op jou!!!!!!   

A good conversation

All those white little legs in shorts that are much too big. Those flushed faces. The lovely weather. The lemonade after the games. The cheering after a score. The commitment and the patience of the coaches and the referees made the annual korfball tournament between the schools from our village a grand happening.

Please forgive me for not giving you a detailed report about all of the games, or for not giving you all the end results of the games. The truth is I really don't remember any of it. What I do remember is the joy I felt watching all of these children having fun. 

I learned that my 8 year old daughter does not jet have the right skills, nor the insight into the game, nor the body of an athlete, but that she does have a killer tactic. Just keep talking to your opponent until she begs her coach to get her of the field. 

Furthermore I have come to the conclusion that it could be worthwhile to have a good conversation with the korfball pole until it sadly bows its head. And this is very useful if you are 6 years old and a few inches too short.

It shows you how much you can learn from your children by watching a few games.

Al die nog niet gebruinde beentjes in die veel te grote broeken. Die rode hoofden van de inspanning. Het heerlijke weer. De limonade na afloop. Het gejuich bij een gemaakt punt. De inzet en het geduld van coaches en scheidsrechters maakten het jaarlijkse korfbaltoernooi tussen de scholen uit Oostzaan een fantastische happening.

Vergeef mij dat ik geen verslag doe van alle wedstrijden, of dat ik een keurige opsomming geef van alle uitslagen. Ik zou het eerlijk gezegd niet eens meer weten. Wat ik wel weet is dat het een genot is om te zien hoe kinderen plezier kunnen hebben.

Ik heb ervan geleerd dat mijn dochter van 8 dan nog wel niet beschikt over de juiste techniek, het spelinzicht en het lichaam van een topsportser, maar dat zij wel een ijzersterke taktiek in huis heeft. Onophoudelijk blijven praten tegen je tegenstander maakt dat deze geheel ontdaan de coach zal smeken om gewisseld te mogen worden.

Verder ben ik tot het inzicht gekomen dat het best de moeite waard kan zijn om op geheel eigen wijze een goed gesprek met de korfbalpaal te hebben, zodanig dat deze weemoedig het hoofd buigt. En dat is heel handig wanneer je als 6 jarige nog al wat lengte tekort komt.   

Wat een paar avonden sportplezier je niet allemaal kan leren over je kinderen. 

 

   

All is well....

All is well again in Lowland. The kids are having fun with the things they bought on the day the queen celebrated her birthday.  They were supposed to sell their toys to other people and they did manage to sell some of it, but most of it returned home along with a few other items they bought from the money they earned. Who can blame them? I certainly can't because I have been doing the same thing for years and years. 

Yesterday I had to go to the doctor because of a terrible pain in my shoulder. It turned out to be a bursitis of the shoulder. This is not something I can use right now, or any time for that matter. But, tonight I am feeling better and I am able to type this post. In order to spare my shoulder I will insert some pictures instead of words......

Alles is weer in orde in Lowland. De kinderen hebben lol met de spullen die ze op Koninginnedag hebben gekocht . Ze hadden eigenlijk hun speelgoed moeten verkopen. En dat hebben ze ook geprobeerd, maar het meeste is weer mee terug gekomen. En .....van het verdiende geld hebben ze gelijk wat andere spullen gekocht en mee naar huis genomen.  Wie neemt het ze kwalijk? Ik in ieder geval niet, want ik doe dit zelf al jaren...... 

Gisteren moest ik halsoverkop naar de huisarts met een vreselijk pijn in mijn schouder. Het blijkt om een slijmbeursontsteking te gaan. Dat kan ik nu echt even niet gebruiken. Nu, gaat het al weer wat beter en probeer ik weer wat te typen. Om mijn schouder enigzins te sparen, plaats ik wat foto's in plaats van woorden.........

The ride ended with a very tough wheely!

De rit eindigde in een stoere wheely!

Yes, It was me behind that mask!

Ja, ik was het achter dat masker!

Monkey do, what monkey see!     

Aapjes doen, wat aapjes zien! 

This is what you get

This is what you get when you ask your husband to go to the store and buy some bowls for the famous Wagamama soup. He said he could not find them. I think he and the kids got distracted by this big red blob. We managed to get it through the door and now it takes up most of the living room space, and.......it is red! Who wouldn't like to have something big and red in their living room? Really, my dreams come true, everytime I ask my husband to buy me something from that store. I must admit sitting in the blob thing is very comfortable. Getting out of the blob is really something else. Imagine a woman (of a certain age) rolling over this red thing trying to get up.  I managed just in time before the three of them got home.

Dit is wat je krijgt, wanneer je je echtgenoot vraagt om bij Loods 5 een paar soepkommen te kopen voor de beroemde Wagamama soep. Hij zei dat hij ze niet kon vinden. Ik denk dat hij samen met de kinderen werd afgeleid door deze grote rode bult. Het is ons gelukt het ding door de deur te krijgen en het neemt nu bijna alle ruimte in van de woonkamer, en.....het is ROOD!  Laten we eerlijk zijn, wie wil nu niet zo'n groot rood ding in de woonkamer?  Echt, mijn dromen komen elke keer weer uit, als ik mijn man naar die winkel stuur. Ik moet toegeven dat het best wel lekker zit. Eruit komen, dat is een heel ander verhaal. Stelt u zich voor: een vrouw van zekere leeftijd, die meerdere pogingen moet doen om uit dat verrekte ding te komen. Het is mij net op tijd gelukt voordat ze met z'n drieen weer thuiskwamen.

And this is some of what you (Rene and Ed) will be having, when you come to have dinner with us sometime this week.  The famous Chili Beef Ramen from Wagamama. Thank you, Rene for all your hard work on my businessplan. And thank you Ed, for your editing.

En dit is een deel van de ingrediënten, die jullie (Ren en Ed) in de soep zullen aantrefffen, wanneer jullie deze week komen eten. De beroemde Chili Beef Ramen van Wagamama. Dank je wel, Rene voor al je werk aan mijn businessplan. En dank je wel Ed, voor al het redactionele werk.